Hermar etter Beate og lagar ein blogg

Ein kald vinterdag i Trondheim 2007 hadde eg klart å subbe meg til øvinga i "Reaksjonskinetikk og katalyse" klokka 08:15. Med kaffikoppen i handa deisa eg ned på ein stol og gjorde det klart for dei som satt i nærleiken av meg at eg tykte dette var ukristleg tidleg. Samt ukristleg kaldt. Det var då Beate, som verka uforskamma opplagt, sa med eit glis: "eg e gla eg ikkje ska ver her i kuldo te neste år". Ho skulle nemleg til Newcastle, Australia, for å ta eit semester ved universitetet der. "Ska du ver med?", var spørsmålet. "Ja", var svaret.

Etter mykje papirarbeid og stress (takk til internasjonal seksjon: "til utlandet på 1-2-3".....), satt me ved sida til Jan Erik nede i kjellaren på sentralbygget hos Kilroy Travels på Gløshaugen og skulle bestille billett. Tur-retur Australia var planen. Me endte opp med Noreg-Japan-Australia-New Zealand-Samoa-Noreg. Jan Erik kunne sakene sine.

Denna fine figuren har eg stelt av Beate, berre så det er sagt/skrive.

For ei stund sidan fekk me beskjed om at me hadde kome inn på universitetet, noko me var ganske så letta over ettersom ingen av kånn kjøpte avbestillingsforsikring på reisa. Ein skal då vere litt tøff i trynet.

Den 13. juli 2008 byrjar eventyret til Beate og Anlaug. Det er snart berre ein månad til, men reisefeberen har ikkje nådd meg enno. Eksamenslesing skal vel ha litt av æra for det. Om litt meir enn ein månad sit me altså på flyet med maks. 20 kg i bagasjen og eit tonn med forventningar.