Eg har fått meg ein liten oppvekkar. Er det utdanningsgudane som vil at me studentar skal slite med å få tatt utdanninga kånns på normert tid eller er det universiteta som morar seg med å laga kvalm? Vanskeleg å sei.
Som de sikkert skjønnar har ikkje alt gått på skinner her nede. Me fær likevel ikkje ta CHEM6910 - det einaste faget me førte opp då me søkte på universitetet her nede. På CoE (confirmation of enrolment)- skjemaet stenn det svart på kvitt at me er tatt opp i faget. Merkeleg. Etter ei veke utan timeplan gjekk me til student services for å få ordna opp. Det viste seg vere vanskeleg å finne nokon som hadde oversikt over faget. Då me endeleg kom i kontakt med ei frøken (evt. frue) som hadde ei eller anna sambinding til faget fekk me - rektignok etter enda ei veke med fram-og-tilbake-mailing - vite at me ikkje får ta faget likevel. CHEM6910 skal nemleg ikkje gå dette semesteret. Det faktum at me fekk faget godkjent av UoN i april verkar gått i gløymebokji.
No har me meldt oss opp i eit nytt fag som gjeng intensivt over ei veke. 15.-19. september skal me gjennom 30 t forelesningar og 5 t øvingar. Pluss proskekt. Me GLER kånn og gir University of Newcastle ein klaps på skuldra (type hardt..).
I dag (torsdag 31.07) fekk eg i tillegg ein litt artig mail frå eksamenskontoret ved NTNU. Eg vart påmint om at eg skal ha munnleg kontinuasjonseksamen i TFY4220 Faste stoffers fysikk i nær framtid. Eg tykte dette var ein smule underhaldande då eg - etter MYKJE krangling og slit - fekk ta denne eksamenen i februar tidlegare i år. Det er ikkje enkelt å halde styr på desse studentane. Då eg hadde skrive ein litt halvspydig mail tilbake om at eg har hatt ekstraordinær eksamen i emnet og at faglerar sikkert var klar over dette, såg eg at ein ny mail venta meg. Denne var frå faglerar som opplyste om at konta var sett til 11. august.
Hurra for NTNU og UoN. Eg legg ned eit forslag om at de får tak i slike datamaskiner som de kan legge inn informasjon om studentane dykkar i.
onsdag 30. juli 2008
torsdag 24. juli 2008
Nytt telefonnummer
Hu og hei!
Etter litt om og men (veldig omstendlege desse Aussiane) har eg fått nytt SIM-kort. Det nye nummeret e: +61 0424 06 3094
Berre sånn tilfelle nokken skulle trenge det!
Etter litt om og men (veldig omstendlege desse Aussiane) har eg fått nytt SIM-kort. Det nye nummeret e: +61 0424 06 3094
Berre sånn tilfelle nokken skulle trenge det!
lørdag 19. juli 2008
3 Young Street, Bar Beach
Hu og hei!
Da har me flytta inn i huset ved Bar Beach (i følge folk me har treft e dettan eit veldig bra strøk). For dei som skulle ha lyst te å sende meg eit brev eller noko er adressa (hint hint):
3 Young Street, Cooks Hill
Newcastle
NSW 2300
Australia
Altså, me bur i eit veldig bra område med to flatmates. Ein 23 år gammal tysker (fyller 24 på måndag, Beate og eg skal baka kake) og ein 20 år gammal aussie. Sistnevnte, Malcom, er veldig utadvent og kosleg, men eiger ikkje begreper om åssen ein bør oppføre seg i kollektiv. Trur nok mammaen hans har tatt for seg det meste av matlaginga og ryddinga der i garden. Han lar varmeovnen gå for fullt medan han har utgangsdynna oppe. Strøm er forsåvidt inkludert i leiga, men hått ville miljøpolitiet sagt? Fysj fysj. Rydding og oppvask er det heller labert med, men han vaskar nå opp når me ber han om det.
Her om dagen desinfiserte Beate, Christoph og eg kjøkkenet. Me skulle ha tatt før og etter-bilete, for det såg ikkje ut inni skap og diverse. Svart vart til kvitt, grønt vart til litt mindre grønt og diverse koppar og kar vart kasta. Badet lot me stå att til Malcom. Så kan me berre vente og sjå når det vert gjort:).
Eg har fått det ganske kosleg på rommet mitt, framkalte nokre bilete eg har hengt opp på veggen. Kosleg å sjå litt kjente fjes! Det er ikkje langt til butikkar og slikt herfrå, og bussen er billig viss me skulle finne på å reise på langtur (t.d. til universitetet).
Til dei som har tenkt seg til Australia for å leige ein DVD har eg ei lita sjekkliste det e greit å gå gjennom før dekkan gjeng te sjappa:
Eg avsluttar med nokre bilete av litt av stranda me bur ikkje så langt frå (hugs at det er vinter her:p):
Da har me flytta inn i huset ved Bar Beach (i følge folk me har treft e dettan eit veldig bra strøk). For dei som skulle ha lyst te å sende meg eit brev eller noko er adressa (hint hint):
3 Young Street, Cooks Hill
Newcastle
NSW 2300
Australia
Altså, me bur i eit veldig bra område med to flatmates. Ein 23 år gammal tysker (fyller 24 på måndag, Beate og eg skal baka kake) og ein 20 år gammal aussie. Sistnevnte, Malcom, er veldig utadvent og kosleg, men eiger ikkje begreper om åssen ein bør oppføre seg i kollektiv. Trur nok mammaen hans har tatt for seg det meste av matlaginga og ryddinga der i garden. Han lar varmeovnen gå for fullt medan han har utgangsdynna oppe. Strøm er forsåvidt inkludert i leiga, men hått ville miljøpolitiet sagt? Fysj fysj. Rydding og oppvask er det heller labert med, men han vaskar nå opp når me ber han om det.
Her om dagen desinfiserte Beate, Christoph og eg kjøkkenet. Me skulle ha tatt før og etter-bilete, for det såg ikkje ut inni skap og diverse. Svart vart til kvitt, grønt vart til litt mindre grønt og diverse koppar og kar vart kasta. Badet lot me stå att til Malcom. Så kan me berre vente og sjå når det vert gjort:).
Eg har fått det ganske kosleg på rommet mitt, framkalte nokre bilete eg har hengt opp på veggen. Kosleg å sjå litt kjente fjes! Det er ikkje langt til butikkar og slikt herfrå, og bussen er billig viss me skulle finne på å reise på langtur (t.d. til universitetet).
Til dei som har tenkt seg til Australia for å leige ein DVD har eg ei lita sjekkliste det e greit å gå gjennom før dekkan gjeng te sjappa:
- Ha med pass (pass er verdt 70 poeng på legitimasjonsscoren)
- Ha med enda ein legitimasjon (pass er ikkje nok då det berre gir 70 poeng. 100 poeng er kravet)
- Ha med bevis på at du bur der du seier du bur. Eg måtte legge igjen eit depositum på $20 fordi eg ikkje hadde tenkt på det. Dumme meg.
- Ha australsk mobilnummer.
- Tenk ut eit passord. Eg blei så paff då dei sa eg måtte velge eit passord at eg berre sa "BROWN".....
Eg avsluttar med nokre bilete av litt av stranda me bur ikkje så langt frå (hugs at det er vinter her:p):
torsdag 17. juli 2008
Framme i Newcastle - ''we don't serve alcohol''
Fyrst maa eg berre skryte litt av New Zealand airways (eller haatt det naa heitte). Supersnaale flypersonale og godt med beinplass og ein HAUG med filmar og anna aa velge mellom. Eg spyttar paa Austrian Airlines. Beina mine er forbanna enno.
Vel framme i Sydney etter ein liten pitstop naer Osaka i Japan og Auckland i New Zealand oppdaga me at me ikkje hadde bagasje. Sekkane ville tydelegvis vere litt lenger i Auckland. Forstaaeleg nok. Etter aa ha etterlyst bagasjen moette me Happy Cabby-sjofoeren kaanns - ein svaert pratesjuk Aussie som gav kaan ein ekstra tour i Sydney, Newcastle sin historie og tips om diverse uteplassar og anna. Daa han stoppa for bensin kom har ut med eit slags ismaaltid (ala slike nutrilettbarar, berre i isform) med mango, kokos og noetter. Han nekta til og med aa ta imot tips. Han fulgte kaann inn doera paa Backpackers By the Beach for aa forsikre seg om at alt var i orden. Snille mannen.
Etter aa ha slengt fraa kaann tinga reiste me ut i gata for aa finne kaan mat. Me landa paa ein koseleg liten italiensk restaurant ikkje langt fraa der me bur. Daa me skulle bestille oel til pizzaane fekk me foelgande svar:"We don't serve alcohol... You need to buy your own alcohol, there's a shop just around the corner''.. Javel. LItt anna enn me er vant til, men bevares. Det var da ei fin ordning! Eg trippa rundt hjoernet og skaffa litt drikke til den fantastiske pizzaen me fekk servert.
Foer me la kaann sendte eg ein e-post til ein kar som hadde lagt ut ei boligannonse. Dagen etter fekk me kaann leilighet med sjukt bra beliggenhet. Trur me har hatt rimeleg flaks. Det tek om lag ein halv time med buss til skulen fraa der me bur, og etter ein 4 min. lang gaatur er du paa stranda. Bar Beach. Me skal bu med to gutar fraa hoevesvis Tyskland og Australia. Her kjem me te aa kose kaann!
Det kjem fleir bilete naar eg faar kopla meg opp med min eigen PC. Me flyttar inn i leiligheten i morgo:). I kveld er det Pizza for $2 paa Backpackers og 5. desember kjem Henning paa besoek! Eg gler meg til begge delar (mest til det siste).
Me pratas!
Vel framme i Sydney etter ein liten pitstop naer Osaka i Japan og Auckland i New Zealand oppdaga me at me ikkje hadde bagasje. Sekkane ville tydelegvis vere litt lenger i Auckland. Forstaaeleg nok. Etter aa ha etterlyst bagasjen moette me Happy Cabby-sjofoeren kaanns - ein svaert pratesjuk Aussie som gav kaan ein ekstra tour i Sydney, Newcastle sin historie og tips om diverse uteplassar og anna. Daa han stoppa for bensin kom har ut med eit slags ismaaltid (ala slike nutrilettbarar, berre i isform) med mango, kokos og noetter. Han nekta til og med aa ta imot tips. Han fulgte kaann inn doera paa Backpackers By the Beach for aa forsikre seg om at alt var i orden. Snille mannen.
Etter aa ha slengt fraa kaann tinga reiste me ut i gata for aa finne kaan mat. Me landa paa ein koseleg liten italiensk restaurant ikkje langt fraa der me bur. Daa me skulle bestille oel til pizzaane fekk me foelgande svar:"We don't serve alcohol... You need to buy your own alcohol, there's a shop just around the corner''.. Javel. LItt anna enn me er vant til, men bevares. Det var da ei fin ordning! Eg trippa rundt hjoernet og skaffa litt drikke til den fantastiske pizzaen me fekk servert.
Foer me la kaann sendte eg ein e-post til ein kar som hadde lagt ut ei boligannonse. Dagen etter fekk me kaann leilighet med sjukt bra beliggenhet. Trur me har hatt rimeleg flaks. Det tek om lag ein halv time med buss til skulen fraa der me bur, og etter ein 4 min. lang gaatur er du paa stranda. Bar Beach. Me skal bu med to gutar fraa hoevesvis Tyskland og Australia. Her kjem me te aa kose kaann!
Det kjem fleir bilete naar eg faar kopla meg opp med min eigen PC. Me flyttar inn i leiligheten i morgo:). I kveld er det Pizza for $2 paa Backpackers og 5. desember kjem Henning paa besoek! Eg gler meg til begge delar (mest til det siste).
Me pratas!
mandag 14. juli 2008
Big in Japan - bokstavleg talt
Dama paa flyet. Eg veit ikkje heilt aassen eg skal beskrive ho, men eg kan jau gjere eit forsoek. Nei, vent. Bilete seier meir enn tusen ord, saa det kjem eit bilete saa fort eg faar kopla meg opp paa min PC. Eit stikkord kan de faa ; mumie.
Etter ein 11 timar lang flytur med sete som var smalare enn skuldrene mine (greit, eg er breisuldra, men eg har da sett vaerre) og daarleg med beinplass landa me lettare vimsut paa flyplassen i Tokyo. Kva snitthoegda til japanarane er veit eg ikkje, men den er i alle fall ein god del laagare enn 178. Eg trur nesten ikkje eg har sett opp paa ein person paa over to dagar. Skummelt. Eg er big in Japan. Beate og, faktisk.
Opplevingane byrja paa flyplassen. Me fekk rota kaann te eit par togbillettar til der hostellet kaans skulle ligge. Nede i ventehallen leita me febrilsk etter ei soeppelbytte aa kaste tomflaskene kaanns i (2 stk vassflasker me toemte paa ca. 10 sekund. Det e varmt i Tokyo). Negativt resultat. Daa kom plutseleg ein politimann bort og spurte om han skulle ta flaskene kaanns. Ingen soeplebytter, men politimenn\soeplemenn. Greit nok det. Faar ikkje heilt det til aa gaa opp: i gatene i Tokyo saag me nesten ikkje soeppel, men det er svaert langt mellom soeppelbyttene.
Vel framme i Shinjuku byrja me aa leite etter hostellet. Men som de sikkert veit saa er bydelane her ganske store. Kart hadde me heller ikkje. Det endte opp med at me stakk paa eit turistkontor der det ikkje var ei brosjyre paa engelsk, men dei som stod bak diskane kunne i alle fall seie "hello" og "you go there".
Etter litt googling og printing fekk me beskjed om aa reise til Iidabashi med tog. Mannen i billettluka var ytterst hjelpsom og peika fint paa ein billettautomat me ikkje skjoenna ein dritt av. Heldigvis hadde Beate kommi i kontakt med ei jente daa eg stod og rota i sekken etter eit eller anna, saa me kom kaann daa paa rett tog. Derfraa gjekk det finflott!
Me dumpa bagasjen paa hostellet og rusla (og svetta) rundt. Japanarane gjeng forresten i dress og svettar ikkje. I alle fall veldig lite. Nok om det. Folka i gatene var veldig koselege, me fekk gratis groen te og alt. Japanarane drikk visst denne teen i dei fleste former; kald som varm. Det var den kalde versjonen me blei utsett for. To gonger. Eg treng ikkje utbrodere meir enn aa sei at det var ikkje spesielt godt. Smaka alger. Sikkert veldig sunt.
Hostellet er reint og fint - me bur paa rom med 6 andre. Ikkje alle like hyggelege. Det er ei dame som eter 85% av tida - helst ting som knasar noko heilt vanvittig, og folk som kjenner meg veit eg har eit LITE problem med etelydar. Dei resterande 15% snakkar ho hoegt i telefon. Spelsielt naar folk skal sova. Ho er eit unntak fraa japansk hoeflegheit.
For dei som ikkje har detti av lasset allereie (og eg har utelatt mykje!) kjem ein del om dag nummer to.
Klokka 06:00 gjekk me ut doera (me hadde nemleg ikkje lov te aa gaa ut tidlegare) for aa besoeke verdas stoerste fiskemarknad i Tsukijishijo. Det var rett og slett heilt fantastisk! Yrande folkeliv og tunfisk saa store som smaa kvalar. Fiskeslo og fartsglade truckfoerarar gjorde det heile enda meir spennans. Eit under at me ikkje blei meia ned. Absolutt aa anbefale dersom folk har tenkt seg te Tokyo
.
Etterpaa tok me metroen (me blei steike gode paa den Tokyoske undergrunnen) til Asakusa for aa sjaa paa tempel. Fekk bilete av Buddah og. Veit ikkje om han var den ekte, men. Meditere gjorde han i alle fall.
Ginza er shoppingsbydelen i Tokyo. Dit reiste me eigentleg berre for aa sjaa i Sonyhuset. Mykje elektronisk moro der! Men enda meir moro vart det i Akihabara; den elektriske bydelen (electric city). Der var det senter paa senter og butikk paa butikk med TV, mp3-spelarar, datasjaesj, TV- og dataspel og mykje mykje anna. Gucci og (pokker, kjem ikkje paa nokken andre slike snobbemerker); ta dekkan ei bolle! Baade Beate og meg byttar vekk kleer med elektroniske dupedittar naar det skulle vere. MEKKA! Eg kjoepte meg ein mp3-spelar av ein veldig soet og snill kar. Kunne shoppa meg blakkare enn blakkast, men litt sjoelvdisiplin har ein da. Det beste av alt; eg kjoepte GROEN veske til den. Skikkelig groen. Fiiiiin.
Turen vart avslutta i Tokyo Tower (333 m hoegt) der me fekk sett utover denna gigantiske byen. Svette og faele kapitulerte me og reiste tilbake te rommet kaanns i femtida. 11 timar med trasking tek paa!
Det er heilt omogleg aa beskrive desse to dagane. Det har skjedd saa mykje! Me har moett fleire fantastiske folk som har hjelpt blond og blondare med aa snuble seg gjennom delar av byen. I morgo legg me Tokyo bak kaann kanskje for godt og reiser til Australia. Det skal bli spennans aa komma seg dit me skal bu eit semester.
Bilete fraa Tokyo kjem snart!
Til neste gong: 知る!
Etter ein 11 timar lang flytur med sete som var smalare enn skuldrene mine (greit, eg er breisuldra, men eg har da sett vaerre) og daarleg med beinplass landa me lettare vimsut paa flyplassen i Tokyo. Kva snitthoegda til japanarane er veit eg ikkje, men den er i alle fall ein god del laagare enn 178. Eg trur nesten ikkje eg har sett opp paa ein person paa over to dagar. Skummelt. Eg er big in Japan. Beate og, faktisk.
Opplevingane byrja paa flyplassen. Me fekk rota kaann te eit par togbillettar til der hostellet kaans skulle ligge. Nede i ventehallen leita me febrilsk etter ei soeppelbytte aa kaste tomflaskene kaanns i (2 stk vassflasker me toemte paa ca. 10 sekund. Det e varmt i Tokyo). Negativt resultat. Daa kom plutseleg ein politimann bort og spurte om han skulle ta flaskene kaanns. Ingen soeplebytter, men politimenn\soeplemenn. Greit nok det. Faar ikkje heilt det til aa gaa opp: i gatene i Tokyo saag me nesten ikkje soeppel, men det er svaert langt mellom soeppelbyttene.
Vel framme i Shinjuku byrja me aa leite etter hostellet. Men som de sikkert veit saa er bydelane her ganske store. Kart hadde me heller ikkje. Det endte opp med at me stakk paa eit turistkontor der det ikkje var ei brosjyre paa engelsk, men dei som stod bak diskane kunne i alle fall seie "hello" og "you go there".
Etter litt googling og printing fekk me beskjed om aa reise til Iidabashi med tog. Mannen i billettluka var ytterst hjelpsom og peika fint paa ein billettautomat me ikkje skjoenna ein dritt av. Heldigvis hadde Beate kommi i kontakt med ei jente daa eg stod og rota i sekken etter eit eller anna, saa me kom kaann daa paa rett tog. Derfraa gjekk det finflott!
Me dumpa bagasjen paa hostellet og rusla (og svetta) rundt. Japanarane gjeng forresten i dress og svettar ikkje. I alle fall veldig lite. Nok om det. Folka i gatene var veldig koselege, me fekk gratis groen te og alt. Japanarane drikk visst denne teen i dei fleste former; kald som varm. Det var den kalde versjonen me blei utsett for. To gonger. Eg treng ikkje utbrodere meir enn aa sei at det var ikkje spesielt godt. Smaka alger. Sikkert veldig sunt.
Hostellet er reint og fint - me bur paa rom med 6 andre. Ikkje alle like hyggelege. Det er ei dame som eter 85% av tida - helst ting som knasar noko heilt vanvittig, og folk som kjenner meg veit eg har eit LITE problem med etelydar. Dei resterande 15% snakkar ho hoegt i telefon. Spelsielt naar folk skal sova. Ho er eit unntak fraa japansk hoeflegheit.
For dei som ikkje har detti av lasset allereie (og eg har utelatt mykje!) kjem ein del om dag nummer to.
Klokka 06:00 gjekk me ut doera (me hadde nemleg ikkje lov te aa gaa ut tidlegare) for aa besoeke verdas stoerste fiskemarknad i Tsukijishijo. Det var rett og slett heilt fantastisk! Yrande folkeliv og tunfisk saa store som smaa kvalar. Fiskeslo og fartsglade truckfoerarar gjorde det heile enda meir spennans. Eit under at me ikkje blei meia ned. Absolutt aa anbefale dersom folk har tenkt seg te Tokyo
.
Etterpaa tok me metroen (me blei steike gode paa den Tokyoske undergrunnen) til Asakusa for aa sjaa paa tempel. Fekk bilete av Buddah og. Veit ikkje om han var den ekte, men. Meditere gjorde han i alle fall.
Ginza er shoppingsbydelen i Tokyo. Dit reiste me eigentleg berre for aa sjaa i Sonyhuset. Mykje elektronisk moro der! Men enda meir moro vart det i Akihabara; den elektriske bydelen (electric city). Der var det senter paa senter og butikk paa butikk med TV, mp3-spelarar, datasjaesj, TV- og dataspel og mykje mykje anna. Gucci og (pokker, kjem ikkje paa nokken andre slike snobbemerker); ta dekkan ei bolle! Baade Beate og meg byttar vekk kleer med elektroniske dupedittar naar det skulle vere. MEKKA! Eg kjoepte meg ein mp3-spelar av ein veldig soet og snill kar. Kunne shoppa meg blakkare enn blakkast, men litt sjoelvdisiplin har ein da. Det beste av alt; eg kjoepte GROEN veske til den. Skikkelig groen. Fiiiiin.
Turen vart avslutta i Tokyo Tower (333 m hoegt) der me fekk sett utover denna gigantiske byen. Svette og faele kapitulerte me og reiste tilbake te rommet kaanns i femtida. 11 timar med trasking tek paa!
Det er heilt omogleg aa beskrive desse to dagane. Det har skjedd saa mykje! Me har moett fleire fantastiske folk som har hjelpt blond og blondare med aa snuble seg gjennom delar av byen. I morgo legg me Tokyo bak kaann kanskje for godt og reiser til Australia. Det skal bli spennans aa komma seg dit me skal bu eit semester.
Bilete fraa Tokyo kjem snart!
Til neste gong: 知る!
søndag 13. juli 2008
I gangen på flyplassen i Wien utan sko.
No sit me på flyplassen i Wien og luftar tåfisen medan me nerdar på internetten. Trådlaust internett e stas. Folk flest verkar synast at det er ei smule spesielt å sitta på golvet i ein slags gang utan sko med PC'en på fanget. Me bryr kånn i grunnen ikkje så fælt mykje om det.
Flyreisa frå Gardermoen i dag til morgonen starta litt seinare enn den skulle grunna ei mor med x antal skrikarungar. Det er nok litt vanskeleg å komma seg tidsnok til flyet når ein har slike smådingsar å passe på. I tillegg måtte flyvertinnene rote og styre med å få plassert denna vesle familien på rad. Beate og meg blei flytta frå innaen, men då begge to va mongotrøytte etter å ha reist rett frå Kartfestivalen på Gvarv og til Gardermoen hadde det heller ikkje så mykje å sei. Med open munn og sikkel på haka kom me kånn grett igjennom den 2,5 t lange flyreisa. Det skal og seiast at me sov i dei lekraste flystolane eg har vore borti. Dei var gusjegrøne, ikkje ulikt farga på kjøleskåpet kåns heime, med raude belte å spenne seg fast i. Flyvertinnene hadde sjølvsagt matchande raude drakter. Eg lurar på om dei sel noko liknans her på flyplassen. Dei var nemleg svært fine. Og svært raude.
Beate har kjøpt 50 boksar snus.
onsdag 9. juli 2008
Pakkelista mi
... for den som av ein eller anna merkeleg grunn måtte vere interessera i den.
Det er mange ting å tenke på når ein skal ut på langtur. Skal eg ha med meg Hakke Hakkespett - den trufaste, utstoppa venen min gjennom så mange år? Eller må han vike for Henning - den svært mykje tyngre, levande venen min gjennom ikkje på langt nær så mange år? Vala er mange og vanskelege. Her kjem det eg eslar å ha med meg te Australia.
Sekk på flyet
Det er mange ting å tenke på når ein skal ut på langtur. Skal eg ha med meg Hakke Hakkespett - den trufaste, utstoppa venen min gjennom så mange år? Eller må han vike for Henning - den svært mykje tyngre, levande venen min gjennom ikkje på langt nær så mange år? Vala er mange og vanskelege. Her kjem det eg eslar å ha med meg te Australia.
Sekk på flyet
- Pass
- mp3-spelar
- Viktige papir
- Toalettsaker
- Henning (viss mogleg)
- Hakke Hakkespett (viss mogleg)
- Billettar
- Bøker
- Album frå Henning
- Fleecegenser (grøn)
- Truser
- Bukse
- T-skjorte
- Sokkar
- AAA-batteri
- Skrivesaker
- PC
- Lommebok
- Mobil
- Paracet
- Fotoapparat
- Genser
- Briller
- Solbriller (evig optimist)
- Belte
- Nakkepute
I bagasjen
- Toalettsaker (meir)
- Ladar (mobli og fotoapparat)
- Kabel til fotoapparat
- Undertøy
- Bikini
- 1 bukse
- Kjole
- Sandalar
- Kawasakisko
- Aerobicsko (dersom plass)
- Sokkar og løddær
- T-skjorter
- Gensrar (nokre varme)
- Jakke
- Shorts
- Skjørt
- Hovudlykt
- Smykke
- Klokkeradio
- Handklede
Her kom eg ikkje på meir. Hakke Hakkespett kikkar furtent bort på meg fordi eg vurderar å leggje han att heime. Eg fær dårleg samvit og må revurdere heile pakkelista.
Abonner på:
Kommentarer (Atom)
