Big in Japan - bokstavleg talt

Dama paa flyet. Eg veit ikkje heilt aassen eg skal beskrive ho, men eg kan jau gjere eit forsoek. Nei, vent. Bilete seier meir enn tusen ord, saa det kjem eit bilete saa fort eg faar kopla meg opp paa min PC. Eit stikkord kan de faa ; mumie.







Etter ein 11 timar lang flytur med sete som var smalare enn skuldrene mine (greit, eg er breisuldra, men eg har da sett vaerre) og daarleg med beinplass landa me lettare vimsut paa flyplassen i Tokyo. Kva snitthoegda til japanarane er veit eg ikkje, men den er i alle fall ein god del laagare enn 178. Eg trur nesten ikkje eg har sett opp paa ein person paa over to dagar. Skummelt. Eg er big in Japan. Beate og, faktisk.

Opplevingane byrja paa flyplassen. Me fekk rota kaann te eit par togbillettar til der hostellet kaans skulle ligge. Nede i ventehallen leita me febrilsk etter ei soeppelbytte aa kaste tomflaskene kaanns i (2 stk vassflasker me toemte paa ca. 10 sekund. Det e varmt i Tokyo). Negativt resultat. Daa kom plutseleg ein politimann bort og spurte om han skulle ta flaskene kaanns. Ingen soeplebytter, men politimenn\soeplemenn. Greit nok det. Faar ikkje heilt det til aa gaa opp: i gatene i Tokyo saag me nesten ikkje soeppel, men det er svaert langt mellom soeppelbyttene.

Vel framme i Shinjuku byrja me aa leite etter hostellet. Men som de sikkert veit saa er bydelane her ganske store. Kart hadde me heller ikkje. Det endte opp med at me stakk paa eit turistkontor der det ikkje var ei brosjyre paa engelsk, men dei som stod bak diskane kunne i alle fall seie "hello" og "you go there".

Etter litt googling og printing fekk me beskjed om aa reise til Iidabashi med tog. Mannen i billettluka var ytterst hjelpsom og peika fint paa ein billettautomat me ikkje skjoenna ein dritt av. Heldigvis hadde Beate kommi i kontakt med ei jente daa eg stod og rota i sekken etter eit eller anna, saa me kom kaann daa paa rett tog. Derfraa gjekk det finflott!

Me dumpa bagasjen paa hostellet og rusla (og svetta) rundt. Japanarane gjeng forresten i dress og svettar ikkje. I alle fall veldig lite. Nok om det. Folka i gatene var veldig koselege, me fekk gratis groen te og alt. Japanarane drikk visst denne teen i dei fleste former; kald som varm. Det var den kalde versjonen me blei utsett for. To gonger. Eg treng ikkje utbrodere meir enn aa sei at det var ikkje spesielt godt. Smaka alger. Sikkert veldig sunt.

Hostellet er reint og fint - me bur paa rom med 6 andre. Ikkje alle like hyggelege. Det er ei dame som eter 85% av tida - helst ting som knasar noko heilt vanvittig, og folk som kjenner meg veit eg har eit LITE problem med etelydar. Dei resterande 15% snakkar ho hoegt i telefon. Spelsielt naar folk skal sova. Ho er eit unntak fraa japansk hoeflegheit.







For dei som ikkje har detti av lasset allereie (og eg har utelatt mykje!) kjem ein del om dag nummer to.

Klokka 06:00 gjekk me ut doera (me hadde nemleg ikkje lov te aa gaa ut tidlegare) for aa besoeke verdas stoerste fiskemarknad i Tsukijishijo. Det var rett og slett heilt fantastisk! Yrande folkeliv og tunfisk saa store som smaa kvalar. Fiskeslo og fartsglade truckfoerarar gjorde det heile enda meir spennans. Eit under at me ikkje blei meia ned. Absolutt aa anbefale dersom folk har tenkt seg te Tokyo


.




Etterpaa tok me metroen (me blei steike gode paa den Tokyoske undergrunnen) til Asakusa for aa sjaa paa tempel. Fekk bilete av Buddah og. Veit ikkje om han var den ekte, men. Meditere gjorde han i alle fall.







Ginza er shoppingsbydelen i Tokyo. Dit reiste me eigentleg berre for aa sjaa i Sonyhuset. Mykje elektronisk moro der! Men enda meir moro vart det i Akihabara; den elektriske bydelen (electric city). Der var det senter paa senter og butikk paa butikk med TV, mp3-spelarar, datasjaesj, TV- og dataspel og mykje mykje anna. Gucci og (pokker, kjem ikkje paa nokken andre slike snobbemerker); ta dekkan ei bolle! Baade Beate og meg byttar vekk kleer med elektroniske dupedittar naar det skulle vere. MEKKA! Eg kjoepte meg ein mp3-spelar av ein veldig soet og snill kar. Kunne shoppa meg blakkare enn blakkast, men litt sjoelvdisiplin har ein da. Det beste av alt; eg kjoepte GROEN veske til den. Skikkelig groen. Fiiiiin.

Turen vart avslutta i Tokyo Tower (333 m hoegt) der me fekk sett utover denna gigantiske byen. Svette og faele kapitulerte me og reiste tilbake te rommet kaanns i femtida. 11 timar med trasking tek paa!







Det er heilt omogleg aa beskrive desse to dagane. Det har skjedd saa mykje! Me har moett fleire fantastiske folk som har hjelpt blond og blondare med aa snuble seg gjennom delar av byen. I morgo legg me Tokyo bak kaann kanskje for godt og reiser til Australia. Det skal bli spennans aa komma seg dit me skal bu eit semester.

Bilete fraa Tokyo kjem snart!

Til neste gong: 知る!